Działanie złego ducha w życiu człowieka jest faktem, niezależnie od tego czy w to wierzymy czy nie. Na co dzień dotyka ono każdego z nas, w postaci mniej lub bardziej uciążliwych pokus. Walka z pokusami ( walka duchowa) to ważna część życia każdego człowieka dążącego do osiągnięcia doskonałości chrześcijańskiej. Natomiast ci,którzy żyją z dala od Boga mogą nawet nie dostrzegać i nie przykładać wagi do tego typu działań.
Oprócz codziennych prób, jakim poddawany jest każdy chrześcijanin istnieją rodzaje nadzwyczajnej ingerencji złego ducha i dotyczą one przeważnie tych osób, które otworzyły się na działanie złego ducha (mniej lub bardziej świadomie).
- Obsesja demoniczna to narzucanie się zła z ogromną siłą wbrew pragnieniom danej osoby. Obsesyjne myśli mogą dotyczyć samobójstwa, seksu, nienawiści, władzy, bogactwa. Tego typu objawy bardzo przypominają nerwicę natręctw z ruminacjami natrętnymi, a czasem idą z nimi w parze. Obsesja demoniczna występuje wtedy, gdy zły duch nawiedza umysł człowieka myślami nie do przezwyciężenia, natrętne myśli nie opuszczają go nawet podczas snu całkowicie dezintegrując normalne funkcjonowanie. Obsesja demoniczna nie poddaje się leczeniu psychiatrycznemu (nie działają leki przeciwlękowe ani antydeprsyjne). Bezpośrednim i zagrażającym nawet życiu człowieka, skutkiem obsesji jest popadanie w rozpacz, dlatego często jedynym wyjściem jest samobójstwo.
- Dręczenie diabelskie to stan, w którym zły duch wywiera na człowieka zewnętrzny wpływ. Może wyrządzać szkodę na jego zdrowiu, dobrach materialnych, karierze, pracy. Do dręczeń spowodowanych przez demona zaliczamy: bóle fizyczne, których przyczyn nie można określić (często mylone z objawami psychosomatycznymi wynikającymi z nerwicy lękowej) uderzenia, które pozostawiają po sobie ślady; nagłe choroby; słyszenie wewnętrznych głosów albo odczuwanie nieprzyjemnych zapachów (utożsamiane przez psychiatrów z omamami będącymi objawem psychozy); niepohamowane ataki złości, agresji, nienawiści; niezwykłe, paranormalne zjawiska w miejscu zamieszkania, np. pukanie, odgłosy kroków. Zły duch może być także sprawcą różnych trudności codziennego życia.
- Zniewolenie demoniczne może się objawiać w silnych pokusach do czynienia zła, nienawiści do ludzi i do siebie samego. Osoba zniewolona odczuwa lęk lub odrazę w stosunku do rzeczy świętych, trudno jej przezwyciężyć niechęć do Boga, i wszystkiego co związane jest z religią. Wpływ złego ducha może się ujawniać również w formie opresji, kiedy to demon zaciemnia umysł i osłabia wolę, paraliżując działanie.
- Opętanie to najcięższy z możliwych stopień ingerencji demonicznej. Zły duch działa w danej osobie, posługuje się nią jako narzędziem. Taka osoba nie jest w stanie przeciwstawić się jego działaniu, I zawsze potrzebuje pomocy pomocy z zewnątrz w postaci egzorcyzmów. Opętania nie da się pomylić z chorobą psychiczną dopiero wtedy, gdy występują manifestacje złego ducha. Najczęściej jednak stara się on nie ujawniać i powoduje ogromne szkody w życiu danej osoby, która pozostaje niewłaściwie zdiagnozowana i uznana za chorą psychicznie.
Co robić w przypadku problemów duchowych?
Osoba podejrzewająca u siebie problemy duchowe powinna w pierwszej kolejności odbyć spowiedź generalną z całego życia, ze szczególnym uwzględnieniem zagrożeń duchowych z jakimi mogła się zetknąć. Następnie należy rozpocząć regularne i wytrwale życie sakramentalne i pogłębić relacje z Bogiem poprzez codzienną modlitwę, a także podjąć trud konsultacji z doświadczonym egzorcystą.
Bywa, że problemy duchowe współwystępują z problemami psychicznymi, co powinno zostać poddane ocenie specjalisty z danej dziedziny. Należy jednak pamiętać, że akademicka psychiatra i psychologia nie uwzględniają istnienia i wpływu na ludzkie życie rzeczywistości duchowej, w tym także nadzwyczajnej ingerencji złego ducha. Psychiatra i psycholog kierujący się tą zasadą, wszelkie przeżycia pacjenta odbiegające od normy będzie starał się wyjaśnić aspektem biologicznym lub środowiskowym. W katalogu ICD 10 obejmującym wszelkie choroby I zaburzenia odnajdziemy pod numerem F44.3 – zaburzenia transowe, (pojawiające się wbrew woli i chęci danej osoby) i opętaniowe, gdzie tożsamość pacjenta „sprawia wrażenie” zastąpienia tożsamością określaną jako demoniczna. Oczywiście, podobnie nieścisłe, jak definicja tego zaburzenia, są próby wyjaśniania jego przyczyn, nie mówiąc o proponowanym leczeniu.
