Roztropność nazywana jest woźnicą cnót, co oznacza, że pełni rolę wiodącą i bez niej trudno będzie pracować nad sobą I kształtować silny charakter.
Aby pracować nad roztropnością warto się do tego dobrze przygotować. Trzeba do tego podejść bardzo delikatnie i umiejętnie, uwzględniając osobiste uwarunkowania – na przykład w postaci temperamentu. Osoby z natury powolne i mniej aktywne potrzebować będą silniejszej motywacji , a osoby z natury pobudliwe należy raczej tonować i zachęcać do rozmysłu, a także hamować w ich nadmiernej popędliwości. Zanim przystąpimy do pracy określmy własne predyspozycje.
Jak kształtować w sobie roztropność?
- W przypadku dzieci i młodzieży, (chociaż dorośli pewnie także mogą na tym wiele skorzystać), sprawdzają się rozgrywki sportowe, a także gry planszowe, które uczą przewidywać, zapobiegać i domyślać się zamiarów przeciwnika. Ćwiczą także szybkość podejmowania decyzji, uczą uczciwości i przestrzegania zasad.
- Bardzo ważnym elementem pracy nad roztropnością jest dobór odpowiednich lektur, oglądanie wartościowych treści, ale także przebywanie w odpowiednim towarzystwie. Ważne aby przestawać z osobami wartościowymi i prawymi, takimi, które będą nas ciągnąć w górę, dzięki którym będziemy wzrastać.
- Nasze wychowanie do roztropności powinno opierać się na podstawowej zasadzie, aby wszystko co robimy w codziennym życiu wykonywać z doskonałością. Do najmniejszej nawet czynności należy podchodzić z należytą starannością i pilnością, nie zaniedbując niczego. Nie wolno porzucać rozpoczętych czynności, ani zniechęcać się. Wytrwałe dążenie do celu, pilność, dbałość i staranność to podstawa sukcesu w każdej dziedzinie.
- To co jednak najważniejsze – wiąże się z celem najwyższym, który zawsze powinien pozostawać w polu naszego widzenia, podczas wszystkich wykonywanych w ciągu naszego życia działań. Wiąże się to z wychowaniem prawości woli. Liczenie się z wolą Bożą wyrażoną w prawie moralnym jest jedyną drogą, która prowadzi do ukształtowania prawości woli. Dlatego tak ważne jest ustawiczne czuwanie nad własnym sumieniem, aby nie ulec zaślepieniu ani uśpieniu. .
