Chmiel ma wyraźne działanie uspokajające, nasenne, rozkurczowe i przeciwlękowe. W ziołolecznictwie wykorzystuje się szyszki chmielu oraz lupulinę.
Lupulina to gruczoły olejkowe kwiatostanów chmielu. Ma postać żółtego lub brązowego proszku o swoistym silnym zapachu (nieco walerianowo-masłowym). Wywiera wpływ estrogenny, ale zarazem obniża popęd płciowy i wrażliwość mięśni. Silne właściwości antybiotyczne lupuliny były dawniej wykorzystywane w leczeniu zakażonych ran i bakteryjnych chorób skóry (maść na lanolinie z ekstraktem eterowym z lupuliny).
Szyszki chmielu, szczególnie w połączeniu z glistnikiem zapobiegają objawom „uderzenia krwi do głowy” oraz nerwicom w okresie przekwitania.
Gorzkie substancje zawarte w szyszkach chmielu pobudzają wydzielanie soków trawiennych przyspieszają trawienie.
Nerwicę żołądka, serca i jelit znosi bardzo szybko mieszanka zawierająca szyszki chmielu, kłącze tataraku i ziele dymnicy w równych ilościach (napar). W celu spotęgowania działania uspokajającego i antynerwicowego, szyszki chmielu można łączyć w mieszankach z kłączami kozłka,, zielem męczennicy oraz zielem melisy.
Nasenne działanie wykazuje w dawce, co najmniej 1000 mg. napar z szyszek chmielu W tym celu należy 1-2 łyżki rozdrobnionego surowca zalać 1 szklanką wrzącej wody; odstawić pod przykryciem na 30 minut, a następnie przecedzić. Pić 2 razy dziennie po 100-200 ml.
Nalewkę chmielową 1:3 – zażywać 5 ml rozpuszczone w 100 ml. wody należy zażywać 3 razy dziennie. Można także podać jednorazowo 10 ml nalewki w razie silnego stresu i pobudzenia nerwowego lub objawów nerwicy wegetatywnej.
